Coaching i mentoring są stosowanymi w biznesie metodami wspomagającymi rozwój osobisty, które są oparte na partnerskiej relacji, szczerości i zaufaniu. Podstawową różnicą pomiędzy nimi jest eksperckość mentora i możliwość udzielania rad, podczas gdy coach nie musi być ekspertem w danej dziedzinie, a radzenia unika jak ognia. Jakie są pozostałe różnice, na które warto zwrócić uwagę?
Według Pettera Mathisena istotę mentoringu stanowi sam proces rozwoju, natomiast coaching zwraca uwagę na jak najefektywniejsze osiąganie założonych celów. Pozostałe kluczowe różnice pomiędzy coachingiem a mentoringiem dotyczą:
- Czasu trwania: mentoring zwykle jest dłuższym procesem niż coaching, który jest krótkotrwały i intensywny
- Poziomu wiedzy: mentor jest zazwyczaj również ekspertem, „mistrzem” w danej dziedzinie, który nierzadko udziela rad
- Sposobu pracy: mentoring zajmuje się przyczynami i okolicznościami danej sytuacji, podczas gdy coaching jest zorientowany zazwyczaj na możliwości działania i osiąganie szybszych wyników
- Filozofii rozwoju: mentoring ma na celu rozwijanie kompetencji i umiejętności osoby mentorowanej, natomiast podczas coachingu zazwyczaj wykorzystywane są aktualne kompetencje klienta
Literatura:
Petter Mathisen, Mentor: om mentoring i teori og praksis, Fagbokforlaget, 2008
David Clutterbuck, Learning Alliances: Tapping into Talent, Chartered Institute of Personnel and Development, 1998
Charles Benabou, Raphaël Benabou, Establishing a formal mentoring program for organizational success, „National Productivity Review”, 2, 1999, s. 7–14, DOI: 10.1002/npr.4040180203
Chungliang A. Huang, Mentoring: The Tao of Giving and Receiving Wisdom, HarperOne, 1995
